Τα πιστεύω μου ζητάς να απαρνηθώ,
την πατρίδα μου, που τόσο αγαπώ.
Την ζωή μου απειλείς με φονικό
και αμέτρητο μου τάζεις θησαυρό.
Ποιος σου είπε πως δειλιάζω;
Ποιος σου είπε ότι βάζω την ζωή μου στην πατρίδα μου μπροστά;
Ποιος σου είπε, ανθρωπάκι,
ποιος σου είπε πως υπάρχει πιο πολύτιμο από αυτά τα ιδανικά;
Αυτά τα στήθια έχουν καρδιά,
μη τα χτυπάς, μαύρε φονιά, δεν σε ακούνε!
Εγώ τιμώ τα ιδανικά,
το χρήμα σου και η απονιά δεν με λυπούνε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου