ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

  Σαν τέτοια ώρα στο βουνό ο Παύλος πληγωμένος

και στα νερά του αυλακιού ήτανε ξαπλωμένος.

Δεν κλαίω τις λαβωματιές, δεν κλαίω και το βόλι,

μον' κλαίω που μ' αφήσανε η συντροφιά μου όλη.

Για σύρε, Δήμο μου πιστέ, στην ποθητή πηγή μου

και φέρε μου κρύο νερό να πλύνω την πληγή μου.

Βρύση το αίμα χύνεται, για σε Πατρίς το χύνω,

για να χεις δόξα και τιμή, να λάμπεις σαν το κρίνο