Τραγούδι της ξενιτειάς,από τα παλιά καί δημοφιλή στα ελληνόφωνα χωριά του Σαλέντο.
Ώρια μου ροντινέττα
ά πούτε στέ τσέ στάτζει
πλέα τάλασσα σ' αγκουάδδει
μέ τούτο καλό καιρό
Άσπρο βαστά τό πέτο
μαύρε βαστά τές άλλε
ο σταυρί κολόρ ντί μάρε
μέ τή κούνια λιό νοιτή
Αρώτησα τή μάνα μου
τήν πλέον αγαπημένη
έχει τόσο κα μέ μένει
πούρου νάχει νά μέ δεί
Αρώτησα τόν τσούρη μου
τσέ σ'ολή τή γκετονία
τσέ άν είχεν ομιλία
πόσα είχε νά μού πεί
Καίτζ'αμπρό στή τάλασσα
πάντα σένα κανονώ
λίον γκέρνει,λίον καλέει
λίον εγκίτζει τό νερό.
Τό τραγούδι είναι από τόν δίσκο "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΩ ΙΤΑΛΙΑΣ" του Πελοπονησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου